Stilte offensief

Er was een eenzame monnik die op een dag bezoek kreeg van enkele mensen.
Nieuwsgierig vroegen ze hem wat voor nut het leven in stilte had.
De monnik, die net een emmer water haalde uit een diepe bron, stopte zijn werkzaamheden en zei: ‘Kijk eens in de bron. Wat zien jullie?’ De mensen tuurden naar het water en zeiden: ‘We zien helemaal niets.’
Enige tijd later herhaalde de monnik zijn vraag. ‘Kijk weer in de bron. Wat zien jullie nu?’
De mensen keken weer en zeiden opgetogen: ‘We kunnen in de weerspiegeling onszelf
zien!’ ‘Dat is de kracht van de stilte,’ legde de monnik uit. ‘Ik was water aan het putten en
daarom was het water onrustig. Nu is het rustig en kunnen jullie jezelf zien. De stilte
zorgt ervoor dat je jezelf kunt zien. Maar blijf nog even hier wachten. ‘
Enige tijd later zei de monnik weer: ‘Kijk nu nog een keertje in de bron. Wat zien jullie nu?’
De bezoekers tuurden naar de bron en riepen uit: ‘Nu zien we de stenen op de bodem van
de bron!’ ‘Juist,’ beaamde de monnik, ‘als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte, kun je de grond van alles aanschouwen.

Stilte; een van de weinige dingen die je niet hoort vallen.

In Canada is in 2017 een fascinerend onderzoek uitgevoerd onder huisartsen. Zij vroegen hun patiënten een maand na het eerste doktersbezoek of het inmiddels beter met ze ging en welke factoren daar volgens hen bepalend voor waren geweest. Tot hun ontzetting zagen de artsen dat geen enkele medische handeling invloed had op het welbevinden van hun patiënten: röntgenfoto's noch laboratoriumonderzoek, bloedproeven noch poeders of pillen. In feite maakte niets van wat de doktoren tijdens hun opleiding hadden geleerd, enig verschil voor hoe de zieken zich voelden. Ze vonden wel een andere factor die bepaalde of het na een maand beter ging met de patiënten. Dat was of zij het gevoel hadden dat de arts tijdens het eerste consult met aandacht naar de beschrijving van hun gesteldheid had geluisterd.

Spreken is herhalen van wat je al weet, luisteren en stil zijn is nieuwe dingen leren.

Het is een fascinerend fenomeen: problemen niet zozeer verhelpen door ze op te willen lossen, maar door ze er gewoon "te laten zijn". We zijn geneigd zo snel mogelijk van euvels en klachten af te willen komen, waardoor we vaak voorbij gaan aan de belangrijke stap die daar voor ligt: het probleem erkennen. Als iets er gewoon mag zijn, is de eerste aanzet tot genezing gemaakt. Het geheim van genezing (op welk gebied dan ook: lichamelijk of geestelijk) begint bij het erkennen van de ziekte of het probleem. Het geheim van erkenning is luisteren: het geheim van luisteren is stil zijn.

Stilte is het mooiste wat ik ooit heb gehoord!
(spreuk by: deze antithese-se auteur)