scheid van het zwarte gat

Ik heb mijn deel gehad,
Mijn vrouw had mij verlaten,
Ik was bang voor het zwarte gat,
Ik was in alle staten.

Maar ik heb een nieuw vriendinnetje,
Nu is alles weer okee,
Het is een negerinnetje,
Het zwarte gat dat valt wel mee.

Ik hoor vaak van patiënten die ik als manueel therapeut op mijn behandelbank heb, maar ook van werknemers die door Diana en mij gecoacht worden in het kader van duurzame inzetbaarheid: echtscheiding heeft een behoorlijke impact en belemmert het algeheel functioneren.

En daar sta je dan! Je bent in verwarring, je wereld stort in en je hebt het gevoel dat je nergens heen kunt. Je denkt: "Nee, niet wij! Nee, niet ik! "

Mensen die, net als ik, door een echtscheiding zijn gegaan of "aan het gaan zijn" zullen bovenstaande uitroepen kennen. Het is een onderdeel van het proces dat begint op het moment dat één van beide partners aangeeft de huwelijksrelatie te willen beëindigen. Voor de één komt deze mededeling als een volslagen verrassing, terwijl een ander het wellicht al een tijdje heeft zien aankomen. Voor de één is het besluit om de relatie te beëindigen een stap die na vele jaren tot stand is gekomen, terwijl de ander misschien pas recent heeft besloten een eind aan het huwelijk te maken. Wie je ook bent en hoe je ook in deze scheiding staat, het nemen of ondergaan van het besluit tot echtscheiding komt aan als een mokerslag. Het maakt krachten en gevoelens in je los die onbekend voor je zijn. En die gevoelens zijn zó overweldigend dat je je niet kunt voorstellen dat je dit ooit zult kunnen verwerken. De paniek, de uitzichtloosheid, de kinderen, de financiën, de angst, de omgeving, je eigenwaarde; alles lijkt in een blender tot een grote ondoorzichtige massa gemalen te worden! En jij? Je lijkt weg te zakken in een groot, diep, zwart gat. Ook ik was de eerste maanden na mijn scheiding totaal de weg kwijt, had veel medelijden met mezelf en gaf de ander overal de schuld van. Als ervaringsdeskundige heb ik daardoor wat tips voor je die het zwarte gat ernstig kunnen laten verbleken.

Jij bent de bestuurder van je bus
Scheiden is een heftige gebeurtenis met veel emoties. Het is verleidelijk om voor, tijdens en na je scheiding hard door te blijven rennen door bijvoorbeeld nog harder te werken. Zolang je maar afleiding hebt, hoef je je emoties niet onder ogen te komen. Kennelijk is dit nodig om je te laten inzien dat er nu iets moet veranderen. Laat je negatieve gevoelens zoals boosheid, angst en verdriet niet als bestuurder van je bus fungeren (zie ook blog van mij: "pak de bus"). Jij bent de bestuurder van je bus.

Wees lief voor jezelf
Vaak zijn we hard voor onszelf. Stel jezelf de vraag: hoe zou ik reageren als het een vriend(in) betreft? Vaak zijn we dan milder en tonen we veel meer compassie. Dus zie jezelf als die vriend(in) en wees net zo lief tegen jezelf. Je kunt anderen niet respecteren als je jezelf niet respecteert, Je kunt niet van anderen houden als je niet van jezelf houdt. In het vliegtuig is het niet voor niets dat, als de luchtdruk wegvalt in de cabine, je eerst bij jezelf het zuurstof masker moet omdoen en daarna pas bij je kinderen. Je kunt anderen niet redden als je het zelf niet (meer) doet.

Zorg goed voor je lichaam en beweeg
Als je je verdrietig of eenzaam voelt, is het verleidelijk om op de bank te blijven liggen en eindeloos te Netflixen. Natuurlijk mag dat maar als je dat iedere avond of het hele weekend doet, ga je je alleen nog maar zieliger en eenzamer voelen.
Dus maak een afspraak met jezelf dat je iedere dag gaat bewegen. Als we bewegen maakt ons lichaam geluksstofjes aan waardoor we ons beter voelen en we beter ontspannen en beter slapen.
Je hebt maar één lichaam dus zorg er goed voor. Je lichaam is je strijdwagen! Niet te veel alcohol, niet roken, genoeg nachtrust, 10.000 stappen per dag, 2 liter water, niet langer dan 20 min zitten, jezelf voeden en niet vullen en doe 2 keer per week de Milon Cirkel.

Verbied jezelf om verbitterd te zijn
Een scheiding is afscheid nemen van iets wat was en niet meer terugkomt. Dat kan heel heftig zijn omdat je in een soort rouwproces terecht komt; een zwart gat. De relatie tussen jullie verandert: je bent niet langer partner, maar blijft wel ouders van jullie kinderen. En dat blijft voor de rest van je leven. Dat is belangrijk voor je kinderen, maar ook voor jezelf en de andere ouder. Als je je scheiding niet goed verwerkt, loop je het risico dat je boos en verbitterd wordt. Je wilt iemand de schuld geven en dat is (dat weet je zeker) de ander. Als die woede blijft, kun je nog jarenlang ruzie maken. Doe dat jezelf en je kinderen niet aan! Kies: wil je je geluk of wil je je gelijk?! Zo wordt jij niet die verbitterde vader of moeder. Dat is namelijk schadelijk voor je kinderen. Want het is niet de scheiding waar kinderen last van hebben, maar de slechte omgang tussen hun ouders. Vergeet niet; jij bent hun voorbeeld gedraag je daar ook naar!

En voor de heren onder ons: bezint eer ge begint, want een nieuwe poes kost oe een half hoes!