Je kan me de pot in

Direct na je geboorte werd je zandloper omgedraaid....we kregen allemaal een retour ticket met daarop een bepaalde, onbepaalde tijd.

Je kunt die tijd dus maar beter efficiënt gebruiken; je leeft maar 1 keer per keer!

De Grieken kenden twee soorten tijd met 2 verschillende goden die daar over regeerden. Chronos was, zeg maar, de horlogetijd, de lineaire tijd. Daardoor wórden we geleefd.
Kairos daarentegen was de ervaren tijd, de kwali-tijd – de juiste tijd om iets te doen, te zeggen, te beleven, te ervaren....te genieten. Daarin leven we wérkelijk omdat we het letterlijk be-leven. Het mooie is, jij zelf kan bepalen hoeveel "kairos" je in je "chronos" stopt!

Op een dag werd een oude wijze professor gevraagd een lezing te geven over goed omgaan met tijd. Onder de tafel haalde hij een glazen pot vandaan en zette deze demonstratief voor zich op het bureau waarop reeds 2 koppen koffie stonden. Daarna nam hij een twaalftal grote stenen, die hij zorgvuldig in de pot legde. Toen die gevuld was, richtte hij zich tot zijn studenten en vroeg: "Is deze pot vol?" Alle studenten antwoordden: "Ja, er kan geen steen meer bij". De professor bukte zich opnieuw en pakte een zak met kleine kiezelsteentjes. Hij goot ze over de stenen. De kiezeltjes vielen tussen de stenen tot op de bodem van de pot. Hij goot steentjes tot aan de bovenrand. Opnieuw vroeg de professor: "Is deze pot vol?" Zijn toehoorders antwoordden: "Ja, nu is de pot vol". Daarop haalde de professor van onder het bureau een zak met zand, die hij aandachtig in de grote pot goot. Het zand vulde de plaats tussen de grote stenen en de kiezelsteentjes. De professor vroeg het nog eens: "Is deze pot vol?". Ditmaal antwoordden zijn studenten met: "Ja, nu is de pot echt vol professor". Goed, sprak de professor. Hij nam de twee koppen koffie van de tafel en goot deze in de pot. Daarop richtte de professor zich opnieuw tot de groep en vroeg ze: "Welke grote waarheid toont dit experiment ons?"

De moedigste student antwoordde: "Het toont ons dat onze agenda nooit zo gevuld is als we wel denken en dat er, als we echt willen, nog altijd wel wat tijd over is voor meer afspraken en meer activiteiten". "Nee!" antwoordde de professor, "daarover gaat het niet". De grote waarheid die in dit experiment schuilt, is de volgende:

Als je niet eerst de grote stenen in de pot doet, krijg je ze er achteraf nooit meer in".

Wat leert ons dit? Bedenk dat de pot een metafoor is voor jouw leven. Welke zijn de grote stenen, wat vind jij echt belangrijk in jouw leven: je gezin, je partner, je familie, je dromen, je gezondheid, je opleiding/school? Hoeveel tijd besteed je daar aan? Als je enkel belang hecht aan het zand en de kiezelsteentjes, zullen zij alle plaats in beslag nemen en blijft er geen tijd meer over voor de belangrijke dingen in het leven. De kiezelstenen kunnen zijn: je huis, je auto, de buurman. Vergeet daarom niet jezelf vaak de vraag te stellen welke op dat moment, de belangrijkste stenen zijn en zorg er voor dat je die het eerste in de pot stopt! Dit geldt ook voor zaken op je werk, wanneer je niet eerst de grote, belangrijke taken doet, raakt je dag gevuld met kleine taakjes, het zand.

Na een tijdje stak nog een andere student haar hand op en vroeg: "Waarom dan die twee koppen koffie?" De professor glimlachte en zei: "Ik ben blij dat je dit vraagt. Het laat zien dat, hoe vol je leven ook lijkt te zitten, er altijd ruimte is voor een kop koffie met een vage kennis, een nieuwe aanstaande vriend of collega!"

Ga niet dood voordat je geleefd hebt! klik en klaar